Tym razem do udziału w wydarzeniu zaproszono prozaika, eseistę i publicystę, Andrzeja Stasiuka, który w nawiązaniu do własnej twórczości opowiadał o różnych aspektach pamięci: historycznej, dzieciństwa, zbiorowej i osobistej, a także o utracie pamięci. Autor porównywał swoje przeżycia związane z pamięcią na przestrzeni lat, a także w perspektywie swoich relacji rodzinnych.
Po wystąpieniu rozpoczęła się dyskusja. Uczestnicy spotkania pytali Andrzeja Stasiuka o dorobek literacki, warsztat pisarski oraz twórcze inspiracje.
Zapraszamy również do odsłuchania wykładu i dyskusji:
Andrzej Stasiuk to prozaik, eseista, poeta, dramaturg, publicysta. Na początku lat 80. był zaangażowany w pacyfistyczny Ruch Wolność i Pokój. W 1987 roku opuścił Warszawę i zamieszkał w Czarnem w Beskidzie Niskim, a następnie w pobliskim Wołowcu. Jest autorem książek prozatorskich, m.in.: Mury Hebronu (1992), Biały kruk (1995), Opowieści galicyjskie (1995), Dukla (1997), Dziewięć (1999), Jadąc do Babadag (2004), Fado (2006), Taksim (2009), Dziennik pisany później (2010), Grochów (2012), Wschód (2014), Kroniki beskidzkie i światowe (2018); dramatów, m.in.:Ciemny las; Noc, czyli słowiańsko-germańska tragifarsa medyczna; Czekając na Turka. Pisze eseje do „Tygodniku Powszechnym”. Laureat wielu nagród, m. in.: Nagrody Fundacji im. Kościelskich, Nagrody Literackiej Nike, Nagrody Literackiej Gdynia. Został odznaczony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze – Gloria Artis”. Jego książki przetłumaczono na niemal wszystkie języki europejskie oraz język koreański. W 2018 roku ukazał się album muzyczny Mickiewicz – Stasiuk – Haydamaky, nagrany wspólnie z ukraińskim zespołem Haydamaky.
Materiał źródłowy: Wydział Filologiczny UŁ, redakcja: Centrum Promocji UŁ