Badana przez nas kategoria może wydawać się zjawiskiem trywialnym: jest doskonale znana nie tylko z języka polskiego i pozostałych języków słowiańskich, ale także ze wszystkich najbardziej rozpoznawalnych dla nas języków obcych (ang. nice : nicer, interesting : more interesting; hiszp. bueno : mejor, interesante :más interesante itd.). Bylibyśmy jednak w błędzie, sądząc, iż stopień wyższy jest czymś oczywistym. W językoznawstwie ogólnym od dawna wiadomo, iż taka kategoria gramatyczna znana jest tylko z jednego – wprawdzie dużego, lecz jednak geograficznie izolowanego – obszaru, a mianowicie właśnie z rodziny języków indoeuropejskich (do której należą języki słowiańskie, lecz także np. angielski, łacina i wywodzące się z niej hiszpański, francuski itd., jak również kilka innych podrodzin z obszaru Europy i Azji) oraz z kilku rodzin sąsiednich (rodzina uralska obejmująca np. fiński i węgierski, rodzina turkijska obejmująca np. turecki i kazachski, oraz część rodziny semickiej, zwłaszcza język arabski). Poza tym obszarem zjawisko występowania form zaopatrzonych w przyrostki typu ładniejszy, nicer itp. jest właściwie nieznane.
dr Marek Majer
Okres realizacji projektu: 31.01.2020-31.01.2023
Projekt finansowany ze środków NCN w ramach konkursu OPUS 17